21 DE MARZO, DÍA DA POESÍA....

POESÍA TERAPEÚTICA......POESÍA CURATIVA PARA CADA DÍA .--
No ano 1993, MAEVA, unha pequena editorial madrileña, despois de comprobar en corpo e alma os saludables efectos dalgúns poemas clásicos, decidiu sacalos ao mercado en forma de medicamentos. Deste xeito, o romance de "Fontefrida", a oda "Qué descansada vida" de Fray Luis de León, o soneto ªA una narizª de Quevedo e a rima "Si al mecer" de Gustavo Adolfo Bécquer foron os elixidos para esta primeira, e ata o momento, única dose de poesía curativa.

¿Está vostede atrapado por un catarro do que non sabe como sair, e que convertíu o seu naris nun pemento morrón? O que vostede necesita é unha dose de "A una nariz", de Quevedo.
¿A vida diaria prodúcelle estrés e agobio de xeito constante? O ansiolítico que debe tomar é "Qué descansada vida!, de Fray Luis de León.
¿Padece vostede cefaleas, lumbalxias, e dores xeralizadas en todo o corpo? O seu mellor calmante é "Si al mecer" (las azules campanillas), de Bécquer. Tamén pode vostede conseguir un novo e revolucionario anticonceptivo oral: "O romance de Fontefrida". Para facer máis fácil o seu emprego e facilitar as pautas de dosificación os "poemas remedio" veñen en sobres iondividuais, acompañados dun prospecto con recomendación de uso, modo de emprego e posibles contraindicacións xa que, por exemplo, o abuso do poema de Quevedo pode producir o síndrome de Pinoccho.

A idea orixinal xurdiu na Universidade Italiana de Progetto, no ano 1990 con autores como Dante, Petrarca y Bocaccio. A Maite Cuadros, editora de Maeva, pareceulle interesante poñela en práctica, .
No 1993, ano do seu lanzamento ao mercado, o éxito das poesías terapeúticas foi total. Puxéronse á vendas 10.000 caixas nunha primeira edición en setembro de 1993, que se esgotaron en 4 meses; unha segunda edición, de 20.000 copias, tamén se esgotou durante o ano seguinte.
Pensamos que nestes tempos de crise xeralizada, onde frente a unha sociedade tremendamente "ben comunicada", temos tantas carencias, e nunca máis que agora somos víctimas de males como a soedade, a incomunicación, a tristezas, o estrés, o desamor... podería ser unha boa idea utilizar o poder curativo da POESÍA CADA DÍA ¿Por que non intentalo?.